रावण

रावण एक इच्छाशक्ती,
रावण एक ध्यास,
रावण एक शूर हस्ती,
पण रावण म्हणजे विनाश...


रावण एक योद्धा,
रावण एक परम भक्त,
पण रावण एक अहंकार,
आणि रावण म्हणजे अंत...

जुन्या कविता

मला माहितीये तू माझ्या जवळ असणं,
हा माझा भास आहे,
पण ते हि मी स्वतःला सांगायला घाबरतो,
कारण तोच त्याचा श्वास आहे...

Saans lena mushil ho jata hai,
Jab aap lena chahate ho lekin
 Lene ke liye hawa nahi,
Par utana nahi,
Jab hawa bahot hai
Par aapake pass lene ki vajaha nahi....

School get together

आज काही क्षणात,
माझं शाळेतलं आयुष्यं, मी पुन्हा जगून बघितलं,
निजलेल्या आठवणींना,
मी पुन्हा जागवून बघितलं...

वाटलं कि, आकाशात उडणारी विमाने,
आज पुन्हा त्या इंजिनिर कडे आली,
जुन्या पार्टस ची सर्विसिन्ग,
तर काही नाविन सेन्सर्स मिळाली...

अजूनही नात्यात,
तीचकीच निरागसताय,
कदाचित तेव्हा देऊ शकलो नाही,
त्यातून वाढलेली आत्मीयताय...

या बदलत्या जगात,
हे नात खूप अनमोल आहे,
आणि सर्वांनीच मनाच्या शिंपल्यात,
त्याला तितकंच जपलेलं आहे...

ज्या भावनांना उजाळा मिळाल्या,
त्या आपण सतत पेटवत ठेऊ,
मला खात्रीये त्या प्रकाशाने,
भविष्याला एक दिवस चमकवून देऊ...

इस मतलबी दुनीयामें,
किसी पे विश्वास करने से डर लग रहा..
माली जब पानी डाले, कही ये तोड ना दे,
इस डर से फुल खिलनेसे कतारा रहा...

जुन्या कविता

मी आहेच जरास्सा वेगळा,
भूतकाळातील आठवणीत जगणारा,
वर्तमान काळात असूनही,
भविष्यात वावरणारा..

मी आहेच जरास्सा वेगळा,
सगळं माहिती असूनही,
काहीच माहिती नाही अस दाखवणारा,
वास्तव जीवनात असूनही,
कल्पनात रमणारा...

इस चादर कि छोऱ पे,
कोई दाग छोड जा रहे हैं,
रोज मजा कि जिंदगी छोड के,
एक नयी चादर ओढ जा रहे हैं...

इस थंड से दूर हि सही,
पर अब चादर कि गर्मी साथ ले चले है..
अपनोसे दूर हि सही,
पर बहोत से लोगोंको अपना बना चले है..

इन वदियों कि अदा आँखो में भर के,
झंस्कार कि मिठास होठो में भर के,
नारेक कि प्यारी सी यादे संभालके...

लो हम बढ़ चले है,
जिंदगी का ट्रेक करने,
अब क्या हमें काठनायिया रोकेगी,
चादर से ताराशे हुए हम चले है उनसे दो हाथ करने...